Σε ένα μάθημα συζητούσαμε με τον μαθητή, που μας αρέσει καλύτερα να περνάμε τις διακοπές μας, στο εξοχικό που έχει και ποταμό κοντά να κάνεις μπάνιο (на даче, так чтобы речка была поблизости) ή σε ένα ξενοδοχείο με πισίνα
Και μπήκε κρυφά στην συζήτησή σαν κατάσκοπος ελληνικό “πάω στο χωρίο” και έκανε ότι είναι το ίδιο με το “еду на дачу”.
Δεν είναι όμως! Βασικά ναι, είναι και οι 2 τόποι οπού πάμε για να ξεφύγουμε από την ρουτίνα της πόλης (hustle – and – bustle)
Έχουνε όμως διαφορετικό background 😉
Χωρίο (στην Ελλάδα) είναι εκεί που ζούνε (ή ζούσανε) γιαγιά και πάππους και πάμε να τους δούμε ή να να περάσουμε καλά στο σπίτι που μας αφήσανε.
Дача (στην Ρωσία) είναι χωράφι συνήθως 0.6 στρέμματα που αποκτούσαμε από το κράτος ξεκινώντας από την δεκαετία του ’60 για να για φυτεύουμε εκεί το καλοκαίρι πατάτες (κυρίως), καμιά φορά ντομάτες, πιπεριές, αγγουριά, και ….μμμμ αρκετά συχνά φραγκοστάφυλο (επειδή βγαίνε εύκολα) και άλλα μούρα Τότε (τελευταίες δεκαετίας ύπαρξης της Σοβιετικής Ένωσης) ήταν σημαντική βοήθεια τον χειμώνα να έχεις πατάτες δικές σου και γλυκό του κουταλιού από τα μούρα σου, και ντομάτες (κονσέρβα).
Από μικρή πάντα έτρωγα γλυκό του κουταλιού από φραγκοστάφυλο μας, ξινούτσικο και είναι το αγαπημένο μου, τώρα το φτίαχνει η μάνα μου.
Τώρα βέβαια дача έχει γίνει ποιο πόλυ μέρος που ξεκουραζόμαστε, που και που μαζέυμε κανένο μήλο η μούρα, κάνουμε bbq με τους φίλους, πηγάινουμε για μπάνιο στο ποτάμι αλλά δεν λέμε “πάω να δω τα ξαδέλφια μου” когда мы едем на дачу.
.
