Πώς διορθώνουμε τα λάθη στην ομιλία του συντρόφου μας ή του (δίγλωσσου) παιδιού μας ή του μαθητή μας;
Ο ποιο συνηθισμένος τρόπος είναι απλά να διακόπτεις τον συνομιλητή και προσφέρεις εσύ το σωστό.
Π.χ -Βλέπω την τραπέζι.
– Το τραπέζι!
– Χμ, οκ, βλέπω το τραπέζι και είναι μεγάλη…
– μεγάλο!
– Εντάξει, βλέπω το τραπέζι και είναι μεγάλο.
Μα είναι όμως σπαστικό για αυτόν που προσπαθεί να πει κάτι!
Αν το παρακάνεις με τις διόρθωσες μετά ο άλλος δεν θα έχει την όρεξη να πει οτιδήποτε.
Ένας από τους τρόπους που λειτουργεί ποιο ομαλά και το χρησιμοποιώ και στα μαθήματα μου είναι
να κανείς πως δεν άκουσες καλά αλλά να προσφέρεις το σωστό.
Π.χ. -Βλέπω την τραπέζι
– Το τραπέζι βλέπεις;;
– Ναι, βλέπω το τραπέζι και είναι μεγάλη.
– Ω, είναι και μεγάλο;
– Ναι, βλέπω το τραπέζι και είναι μεγάλο.
Έτσι είναι μεγαλύτερη η πιθανότητα ο συνομιλητής σας θα διορθωθεί μόνος του και να απομνημόνευση ποιο είναι το σωστό.
Εννοείται, ότι αυτή η μεθόδους δεν είναι πανάκεια, αλλά σίγουρα δουλεύει καλύτερα από απλά να διακόπτεις για να διόρθωσες.
